W roku 1980 rodzinie profesjonalnych lustrzanek Nikona pojawia się nowy model F-3, czyli bezpośredni następca modelu F2, ale wzbogacony o nowoczesne rozwiązania. Ówczesna prasa fachowa zachwycała się kolejnym modelem dla zawodowych reporterów. Ci z kolei, początkowo podchodzili do nowego produktu (nafaszerowanego – jak na ówczesne czasy – elektroniką) dość sceptycznie. Slogan reklamowy głosił: „Więcej w mniejszej czarnej skrzynce„.
W stwierdzeniu tym były zawarte trzy podstawowe prawdy. „Więcej” – ponieważ aparat został zautomatyzowany co zwiększyło jego szybkość, „mniejszej” – zmniejszono wymiary i wagę, „czarnej” – ponieważ ten model był produkowany tylko w kolorze czarnym, co było swego rodzaju novum w tej firmie, gdyż do tej pory produkowano aparaty w kolorze srebrnym, a w czarnym tylko wyjątkowo (dla reporterów).
Jednak w późniejszym okresie Nikon zmienił zdanie i wersję F3HP/T (z tytanu), produkowano początkowo tylko w kolorze srebrnym. Wracając do tematu, zawodowcy szybko przekonali się o zaletach tej „skrzynki”, a przede wszystkim o solidności konstrukcji. Zachowano doskonałą jakość i niezawodność. Aparat ten został przez lata podstawowym narzędziem fotografów prasowych i zawodowych. F3 jest pierwszym z „pierwszych” w którym wprowadzono automatykę naświetlania. Wyglądem zewnętrznym aparatu zajęli się doskonali włoscy styliści. Wyrównano kanty, nadano konstrukcji bardziej opływowe kształty, co wpłynęło w znaczny sposób na wrażenie lekkości konstrukcji. Jednak zachowano typową linię Nikona, tak charakterystyczną, do której wielu użytkowników było przyzwyczajonych od lat. Również rozkład wszelkiego typu dźwigni, pokręteł się nie zmienił. Korpus wykonano ze stopów aluminium, a pokrywę górną i dolną ze stopów miedzi. Grubość ścianek korpusu wynosi 1,4 mm. Bagnet jest nieco grubszy, gdyż ma 2 mm. Taka konstrukcja zapewnia bezpieczeństwo mechanizmom i układom elektronicznym.
Co różni F3 od poprzedników? Przede wszystkim wprowadzono automatyczne ustawianie czasów migawki, obejmujące zakres od 8s do 1/2000s. F3 posiada także czasy B, T, X. Pełen zakres czasów zachowany jest zarówno w trybie pracy automatycznej jak i w trybie ręcznym. Z tym jednak, że chcąc realizować dowolne czasy, aparat musi posiadać źródło zasilania w postaci dwóch baterii srebrowych (SR 44), alkaliczno-manganowych lub baterii litowej 3 V typ CR 1 3N. W przypadku wyczerpania się zasilania mamy do dyspozycji czas mechaniczny 1/60 sek i czas T. Stabilność odmierzania czasów migawki jest kontrolowana przez zegar kwarcowy.
Konstrukcja migawki stanowi samodzielny podzespół, do którego, bez większych problemów dołączono mechanizmy naciągu ręcznego i połączenia z motorem. Poszczególne mechanizmy tworzą moduły łatwe w montażu i w demontażu. Migawka typu roletowego o przebiegu poziomym (tak jak w poprzednich modelach Nikona) i także jest wykonana z cienkiej folii tytanowej. Gwarantuje ona niebywałą wytrzymałość i według zapewnień producenta nie powinno z nią być problemów nawet po wykonaniu 150 000 naświetleń, czyli około 4000 filmów.
Jak przystało na lustrzankę z automatyką naświetlania, aparat wyposażono w przycisk pamięci pomiaru światła, który jest niezbędny podczas fotografowania w trudnych warunkach oświetleniowych. Przycisk ten jest usytuowany w idealnym miejscu i sprawne operowanie pamięcią pomiaru nie sprawia większych problemów. Zapamiętany pomiar pozostaje tak długo w pamięci aparatu, jak długo naciskamy na przycisk. Nie ulega skasowaniu nawet po wyzwoleniu migawki. Można także wprowadzić korekcję naświetlania w zakresie +/- 2 EV, co 1/3 EV.
System pomiaru światła ciągłego – TTL stanowi odstępstwo od przyjętego w 1967 roku standardu. Nikon w tym roku wprowadził na stałe do swoich modeli pomiar światła z uwypukleniem środkowej części kadru. Polega on na tym, że w kole o średnicy 12 mm jest mierzone 60 % światła wpadającego przez obiektyw, a 40 % przypada na pozostałą część kadru. W F3 odstąpiono od tej zasady na prośbę użytkowników sprzętu. W 12 mm kole skoncentrowano 80 % światła biorącego udział w pomiarze, a 20 % na pozostałej części kadru. Zmieniono także umiejscowienie elementu pomiarowego. W poprzednich modelach element ten znajdował się w pryzmacie. Nie byłoby problemu, gdyby pryzmaty i matówki nie były niewymienne, a wiemy, że poprzednie modele jak i F3 mają te części wymienne. W modelach F, F2 stosowanie innych matówek niż standardowa, wymagało korygowania układu pomiarowego, co sprawiało kłopoty. Dlatego w F3 zdecydowano się na przeniesienie elementu pomiarowego do korpusu pod lustrem.
Fotoelement stanowi komórka SPD. Światło po przejściu przez obiektyw wpada na lustro główne, w którego centralnej części wykonano 50 tysięcy otworków. Światło przechodzi przez te otwory i odbija się od lustra pomocniczego, które kieruje je na element na element pomiarowy w dolnej części korpusu. Tuż przed fotokomórką SPD znajdują się dwie soczewki dodatkowo skupiające światło. Taki system pomiaru sprawdza się doskonale w większości sytuacji, ma jednak wady. Przy fotografowaniu białego obiektu znajdującego się w polu pomiarowym nastąpi poważne zafałszowanie pomiaru – niedoświetlenie zdjęcia. Odwrotna sytuacja nastąpi, gdy fotografujemy ciemny obiekt – prześwietlenie. Dzieje się tak w stopniu większym niż w tradycyjnych układach pomiarowych, a to ze względu na silne skoncentrowanie pomiaru w centrum kadru. Wyjściem z sytuacji jest stosowanie korekcji pomiaru lub pamięci pomiaru.
Dane techniczne:
Format klatki: 24×36 (film 35mm)
Mocowanie obiektywów: bagnet Nikon F
Migawka: po Lekkim naciśnięciu aktywuje układ pomiarowy na 16 sek. Dalsze wciśnięcie – wyzwolenie migawki.
Zakres czasów: 8 sek. do 1/2000 sek. + B, T, X. Czas mechaniczny 1/60 sek.
Zakres pomiaru: 1-18 EV
Zakres czułości filmu: od 12 do 6400 ISO/ASA (12/39 DIN).
Korekcja ekspozycji: +1-2EV co 1/3 EV.
Pryzmaty: F3 – DE-2 z zasłonką pow. obrazu. 0.8x; F3 HP – DE-3 z zasłonką pow. obrazu. 0.75x.
Oświetlenie celownika: przycisk, podświetlenie wyświetlacza LCD.
Wielokrotna ekspozycja: dzwignia wielokrotnej ekspozycji, samopowrotna.
Pole widzenia wizjera: praktycznie 100%
Lustro: samopowrotne z amortyzatorami pneumatycznymi. Możliwość blokady.
Licznik zdjęć: 0 – 40. Po otwarciu ścianki sam się zeruje.
Wymiary: F3 – 148.5 mm x 96.5 mm x 65.5 mm.; F 3HP -148.5 mm x 101.5 mm 69 mm.
Waga: F3 – 715 g.; F 3HP -760 g.
328 wyświetleń